ARRGG! ICH BIN WÜTEND!

Tilfinningar: Eitthvað sem nútímasamfélag hefur búið til? Eitthvað sem innst inn í sálu okkar dvelur, eða hvað? Er það hreinlega ekki bara hugarfóstur hins rómantíska skálds? Hvað veit ég?

Tilfinningar: Eitthvað sem ég skil ekki. Hvernig getur maður fundið til ef það sem ræður því hvað maður finnur er ekki maður sjálfur. Hvað ef tilfinningar eru bara eitthvað sem aðrir láta þig finna og þú getur ekkert gert í?

Hví byrja ég þetta blogg á því að tala um tilfinningar, jú, ég hef ekkert annað til að tala um!

Þolinmæði mín gagnvart þessari bók er þvímiður að niðurlútum komin. Allir aðrir virðast skilja betur og taka eftir smáatriðum betur en ég og ég er bara kominn með nóg. Mig langar að tala um stærðfræði! Ég veit að það er geðveikt nördalegt en í guðanna bænum hvað ég er kominn með nóg af lestri! Þar sem ég veit að þú varst á málabraut, Dagur, þá efast ég um að þú sért stærðfræðiáhugamaður og ég verð bara að halda mínum stærðfræðiskoðunum útaf fyrir mig...

Ég veit að ég hef nóg að tala um en orðin eiga erfitt með að skila sér niður á blað...

Önnur ástæða þess að ég byrjaði að ég byrjaði á því að tala um tilfinningar er að bókmenntir eiga að vekja tilfinningar hjá fólki. Ekki það að engar tilfinningar hafa vaknað við lestur bókarinnar bara það að ég er bara tregari til þess. Fyrir mér er þetta bara námsefni, eitthvað sem ég þarf að læra og ég öfunda þig fyrir að geta elskað bók jafnmikið og þú elskar Sjálfstætt fólk. Það skín í gegn þegar þú ert að kenna og það sést að þig langar að við elskum bókina líka.

Þetta hefur verið svona í gegnum mína skólagönu, hatað að lesa, elskað að reikna. Álit mitt á lestri hefur þó batnað og ég skal reyna að klára þessa bók með krafti.