Ástir

Ég var búinn að taka eftir því að það var lítið um ástir í Sjálfstæðu fólki en einmitt þegar ég kvartaði yfir ástarskorti í bókinni kemur hin yndisfríða mær úr Útirauðsmýri og heillar hann Gvend okkar alveg uppúr skónum. Þau eiga yndislegar stundir saman og ég hélt að loksins væri HKL búinn að snúa þessu ástarleysi við. En Adam var ekki lengi í Paradís, þessi drós er fyrr hafði kysst Gvend þóttist nú ekki þekkja hann. Hann var víst ekki nógu góður fyrir hana, hann hefði átt að fara til Amríku og vera þar, þá væri hann nógu góður fyrir hana.

Enn og aftur vil ég segja að ég er engu nærri því að botna í kvennmönnum, þrátt fyrir endurteknar tilraunir og margprófuð vísindi.

Þessi stelpa var greinilega að leita að einhverju ,,one-night stand“ eins og þeir segja hinumegin við Atlantshafið. En hann Guðmundur var á öðru máli og kastaði öllu á glæ fyrir ástina, hann vildi meira. Það er hinsvegar eitthvað sem ég skil fullkomlega. Það að hún hafi þverneitað tilveru hans gerði mig mjög reiðan (vonlausi rómantíkusinn í mér öskraði af gremju) og að Guðmundur hafi fórnað öllu fyrir hana en sitji nú eftir með Bjart í staðinn fyrir að vera í hinni frjálsu Amríku lét mig finna til með honum aumingja Gvendi, sem á svo mikið betra skilið.

Ég bað um þetta og Halldór svaraði svo sannarlega kallinu; en svo braut hann mig niður.

Vissulega eru margar gerðir af ástum í bókinni: Bjartur elskar kindur, mæðginaást Nonna og mömmu hans, einhver skrýtin spenna milli Bjarts og Ástu Sóllilju, en ekkert sem var neitt rómantískt og krassandi. Ég vonaði samt að þetta myndi enda vel fyrir okkar mann, en jæja svona er lífið.